De lemniscaat, een symbolische weergave van evenwicht en harmonie, dient als leidende metafoor in de zoektocht naar inspiratie en intentionaliteit in het Vrijeschoolonderwijs. Onderstaand artikel onderzoekt de uitdagingen van het afstemmen van pedagogische visie en praktijk in een wereld die steeds meer gericht is op meetbare leerresultaten. Het artikel benadrukt het belang van subjectivering van onderwijs dat leerlingen wakker schudt voor hun rol in de wereld.
Om dit te bereiken is een flexibele, lerende onderwijsgemeenschap nodig, waarin opvoeders samenwerken om hun doelen, acties en interacties te harmoniseren. Het lemniscaatperspectief biedt een kader voor het kritisch onderzoeken van de afstemming tussen visie en realiteit, en bevordert een voortdurende dialoog om dogmatisch denken en verlies van inspiratie te voorkomen.
Een casestudy van de Stichtse Vrije School toont de mogelijke voordelen van het aannemen van deze benadering, waaronder verhoogde betrokkenheid en motivatie van leerlingen, evenals een meer intentionele pedagogische actie. Tot slot dient de lemniscaat als een waardevol instrument voor het bevorderen van dialoog, reflectie en intentionele pedagogische actie in het nastreven van hedendaags Vrijeschoolonderwijs. Door voortdurend het evenwicht tussen intentie en praktijk te onderzoeken, kunnen opvoeders leeromgevingen creëren die inspireren en de ontwikkeling van vrije, sociaalbewuste individuen stimuleren.
Het artikel is hieronder te lezen:
