“Vóór de zomervakantie besloot ik de sprong te wagen. Na twaalf jaar lessen aardrijkskunde gegeven te hebben op een Amersfoortse school voor mavo, havo en tweetalig vwo was het tijd voor een nieuwe stap. De hoogste tijd. Er was in de jaren daarvoor een onvrede in me gegroeid, en het duurde lang voordat ik kon duiden waar die mee te maken had. In essentie kwam het erop neer dat ik last had van een gemis aan bezieling. Die miste ik in de organisatie, en die miste ik in mezelf. Waar dat begon wil ik in het midden laten, maar feit is dat ik de noodzaak voelde om op zoek te gaan naar een plek waar vanuit bezieling aan onderwijs werd gewerkt.”

Leraar Aardrijkskunde Stichtse Vrije School

Bovenstaande tekst is geschreven door een nieuwe leraar aardrijkskunde in het schoolblad1 van de Stichtse Vrije School. Hij beschrijft waarom hij de overstap heeft gemaakt naar het vrijeschoolonderwijs. De reden: hij zocht bezieling en het werken vanuit een visie in gezamenlijkheid. Maar hoe doe je dat eigenlijk? Hoe zorgen we er als gemeenschap voor dat we de goede dingen doen en ook wanneer er een boel ervaren collega’s met pensioen gaan en de druk van buiten groot is om vooral te focussen op meetbare leeruitkomsten, we voor nieuwe generaties eigentijds vrijeschoolonderwijs kunnen blijven geven?

In het hoofdstuk “De lemniscaat: bouwen aan een brug tussen ideaal en realiteit” schetsen Wouter Modderkolk en Aziza Mayo hoe je binnen een school de brug kunt slaan tussen ideaal en realiteit. Dit hoofdstuk is gepubliceerd in de bundel ‘Werken aan waarde(n)vol vrijeschoolonderwijs, voor nu en voor de toekomst’ welke op 23 september 2022 is uitgekomen onder redactie van Aziza Mayo. De hele bundel is via de website van het lectoraat te downloaden.

Het artikel is hieronder gepubliceerd: